De sigaar

Verslaving is een vriendschap zonder vriend. Connie Palmen (1955)

“Je was zo aan ’t snotteren, van­nacht!” zei Brrrr aan de telefoon. Ik wil­de me ver­ont­schul­di­gen, maar Brrrr ging door. “Hoes­ten, snuiten — af­schu­we­lijk. Je hield niet op. Ik deed geen oog dicht. Ik was ge­woon blij dat ik vanmorgen mocht gaan wer­ken.” Ik wilde zeg­gen dat ’t me speet, maar Brrrr stopte niet. “Ik heb zo’n klotenacht ge­had! Man, wat was ik geïrriteerd!” Mijn mond hing al open, maar Brrrr hield niet op. “Maar op ’t werk lag nog wat te roken, wist ik. Dus.” Hier schee die in enen uit.

“Dus?” vroeg ik na ’n moment.

“Dus is ’t eigenlijk jouw schuld.”

[De Titanic, de Hindenburg, ’t Paard van Troje — uiteindelijk komen alle rampen voor mijn verantwoordelijkheid, heb ik ervaren. En nu dus ook die peuk. Soit.]