Burp

Wanneer u ziek bent haast u dan uw vijanden te vergeven, want misschien wordt u weer beter. Ambrose Bierce (1842-1914)

Eigenlijk had ik het over Wim en Wubbie willen hebben. Maar mag dat een andere keer?

Vanmorgen liet ik namelijk Brrrr ziek achter in bed. Misselijk en beroerd.

‘Mietje.’ dacht ik nog. ‘Watje.’

Ik had zelf ook moeten spugen van de goedkope rosé die we de avond ervoor hadden gedronken, maar was vastbesloten er geen reden tot afwezigheid van te maken.

Dus zat ik even later keurig in de trein, zoals dat hoorde. De coupé was druk en dampig. De cadans van de stalen wielen op de stalen staven speerde rechtstreeks naar mijn maag.

“Wat zie je beroerd.” zeiden de anderen toen ze me zagen.

“Burp.” zei ik en rende naar de wc.

[Anderhalf uur later was ik weer thuis. Brrrr gromde. Hij had het bed zichzelf en zichzelf alleen toebedacht deze dag. Pech.]