|
Dyanne heeft het ons herhaaldelijk ingeprent: geen garderobe is compleet zonder een paar sneakers. Dus toen we er een stel tegenkwamen in de opruiming was de beslissing al snel genomen.
“Hoe ziten ze?” vroeg Brrrr nadat ik ze toch maar even had gepast. Ik trok een pijnlijk gezicht.
“Kweenie.” zei ik, “Hij drukt nogal op de wreef.” Brrrr knikte.
“Dat zijn de sokken,” wist hij, “Je hebt nu dikke aan. Met dunnere voel je niks meer.”
Brrrr heeft de gave om onlogisch schijnende redenaties uitermate zinnig te laten klinken en dus liepen we even later de schoenenwinkel uit met de net gekochte superhippe sportschoenen.
Gisteren zou ik ze voor het eerst uitproberen. Met dunnere sokken, dat spreekt.
Aandoen ging nog wel, al voelde ik meteen weer die flinke drukpunten op de wreef. Maar toen ik opstond sprongen de tranen in mijn ogen.
“Ai!” kreet ik, “Die krengen snijden in mijn vlees!”
Ik plofte weer neer in de stoel en verwijderde de gympen in een recordtempo. Rotdingen!
Maar met het uitdoen van het agressieve schoeisel voelde ik opeens iets kunststofferigs, in het binnenste van de schoen.
“Wat is dat?” mompelde ik en haalde er een plastic boog uit. Het was een soort van steun, die in de schoen was gestoken om zijn vorm te behouden. Zodat ie niet al in de etalage in mekaar zou zakken.
[Opgelucht haalde ik ook uit de andere schoen een soortgelijke mal. De oorzaak van het malheur was gevonden. Nu kon ik – ook met dunnere sokken – eindelijk jong en trendy wezen. Met dank aan Dyanne!]
Geef een reactie op linette Reactie annuleren