Sjiek

In ogenschijnlijke eenvoud schuilt de ware klasse. Ko van der Vlist

“Je moet gewoon op sjiek gaan.” knikte ’t filtermeisje stellig, terwijl ze ’n teug naar binnen zoog. “Dat deed ik ook toen mijn relatie voorbij was.” Terwijl ze dat zei ontkwam de rook van tussen de lippen — ’n vaardigheid die ik altoos met bewondering gadesla. Filtermeisje ging met d’r handen langs d’r lichaam.

“Ik kleedde me mooi aan, maakte me op en gebruikte m’n lekkerste parfum.” Ze glimlachte toen ze ’t zei. “En toen ging ik naar de kroeg, heb me vol laten lopen en ben meegegaan met ’n lekkere kerel. We hebben de hele nacht seks gehad.”

Filtermeisje had ineens wat dromerigs over zich gekregen. Ze leek de nacht te herbeleven. De sigaret in d’r hand trilde. Ze zuchtte en nam nog ’n hijs.

“Sjiek.” herhaalde ik. Filtermeisje knikte.

“Dat zeg ik.” zei ze hees. “Sjiek.”