Street life

Je zal nooit duiven begrijpen tot je je realiseert dat er aan duiven niets te begrijpen valt. James Thurber

“Die gore klootzak!” klonk ’t door de straat. De stilte van de nacht galmde de boodschap verder dan misschien bedoeld. Meteen daarop klonk ‘m bezwerend ‘Ssst!’ van iemand die dit in de gaten leek te hebben.

“Niks ‘ssst’!” kreet ’t meisje van de eerste uitroep. “Die gozer heeft me laten zitten.” En dan, met nog meer stemverheffing: “De klootzak!”

’t Was even stil. Maar niet lang, want de jongen die ’t meisje tot kalmte had gemaand, hervatte.

“Dat snap ik.” hoorde ik ‘m kalm zeggen. “Geloof me, ik snap ‘t.”

Dan volgde weer ’n stilte waarin ie naar woorden leek te zoeken.

“’t Is alleen.” aarzelde die toen – weer was ’t even stil. “’t Is alleen dat m’n ouders hier wonen.”

“O” zei ’t meisje. “De klootzak!” fluisterde ze.