|
De vrouw zat in d’r eentje op ’n bankje voor de kapel. Ze had ’n gebedenboek opengevouwen in d’r handen.
De sfeer in ’t bedevaartsoord was sereen en sacraal, niet in de laatste plaats door de alom aanwezige geur van wierook, de in hoop ontstoken kaarsen & de orgeltonen die uit de vensters van ’n nabijgelegen kerkje kwamen gespoeld.
Voor dertig cent kocht Brrrr ’n devotiekaartje ter grootte van ’n bankpasje.
“Handig voor in de portemonnee.” zeidie. Ik reageerde bedenkelijk.
“Ben je ineens gelovig geworden?” polste ik. Brrrr stopte z’n beurs terug in z’n tas. Hij keek me aan.
“Nee hoor.” zeidie. “Maar soms zou ik ’t bijna willen.”
Ik keek naar de vrouw op ’t bankje voor de kapel, ik rook de wierook, zag de kaarsen & hoorde de orgelmuziek.
Sereen. Sacraal. Ik begreep Brrrr.
[Even later — met ’n Holsteiner schnitzel op ’t bord & ’n glas vers getapt bier d’r naast — werd alles gelukkig weer normaal.]
Geef een reactie op Bas Reactie annuleren