|
Verbijsterd keek de bezoeker naar de medewerkster van ’t bedrijf dat ie bezocht. Op vriendelijke toon had ze ‘m verteld zijn uitgestoken hand niet te kunnen accepteren. ’n Explosie volgde rap.
De bezoeker, verwijzend naar ’t Noord-Afrikaanse uiterlijk van de medewerkster, fulmineerde over ‘jullie’ en ‘dat achterlijke geloof’. Ook stelde die — in minder nette bewoordingen — dat ‘ze’ zich hadden aan te passen aan ‘ons’ en dat ie zich langzamerhand vreemdeling in eigen land voelde. De medewerkster had ’t allemaal gelaten over zich heen laten komen.
Toen de bezoeker ’n pauze liet vallen, greep ze de gelegenheid aan om de man te wijzen op ’n briefje naast de balie. Hier stond, in duidelijk Nederlands, dat de leiding van ’t bedrijf, gezien de voortschrijdende Mexicaanse griep (bedoeld werd uiteraard de Nieuwe Influenza N1H1), de richtlijn had uitgevaardigd dat ’t personeel de bezoekers niet meer met ’n handdruk mochten verwelkomen.
De bezoeker had even tijd nodig om z’n fundamenten te herstellen.
“’t Wordt steeds gekker in dit land.” spuwde die voordat ie plaats nam in de wachtkamer.
[De medewerkster reageerde niet. En ik wilde op dat moment dat ik haar gedachten kon lezen.]
Geef een reactie op Botte van Friesland Reactie annuleren