Accent

Vijf miljoen jaar geleden sloeg een naamloze aap een andere aap met een scherpe steen de schedel in. De mens was geboren. Battus (1935)

We vielen dui­de­lijk uit de toon, daar bij de mode­tentoon­stelling in ’t museum.

We waren name­lijk niet jong genoeg, niet strak genoeg en niet homo genoeg — de dress­code voor de incrowd, die ons dan ook als niet-terzake-doende com­pleet negeerde. Als twee toe­vallig aan­wezige maar nutte­loze worm­vormige aan­hangsels, zeg maar.

Zelfs de jongen in ’t nauw­sluitend t-shirt (paarsig) en dito broek (groenig) die con­ti­nue heen en weer dren­tel­de en onder­wijl ’n ziels­verwant (zelfde outfit, maar dan blauw-zwart) tegen­kwam, vond ons blijk­baar der­mate on­beduidend dat ie helder hoor­baar en sans gêne tegen ‘m uitriep: “Ik moet zo pissen, maar ik durf m’n broek niet uit te doen, want dan krijg ik ‘m van m’n leven niet meer aan.”

[’t Was niet zozeer de inhoud van wat ie zei, maar vooral de Achter­hoekse tong­val waarmee ie ’t zei. Alsof Piet Paris op de Zwarte Cross mee zou rijden. Zeg maar.]