|
Zondagochtend, even na tienen.
Ontbijt met roerei en uitgebakken spek. Sapje erbij. De zon die zich vroegtijdig sterk probeert te maken en welkom ons huis binnensluipt. Op de radio brengt ’n zoetgevooisde jazzzangeres ’n lome interpretatie van één van m’n lievelingsnummers. Gelukkig en verliefd kijk ik Brrrr aan.
“Dit is echt ’n Willem Duys-moment.” zeg ik. Brrrr snijdt nog ’n stukje van z’n toast.
“Zingt ie dit ook dan?” vraagt ie als ie de vork naar z’n mond brengt.
[’t Leeftijdsverschil laat zich soms merken. Soms iets te duidelijk. Maar ach, wat zal ‘t. ’t Is zondagochtend. Gisteren tenminste.]
Geef een reactie op Egbert Reactie annuleren