|
Tijdens ’n wandeling door ’t bos kwamen we ’n hondje tegen — bibberend van de kou stilstaand in ’t water van de Jansbeek. ’t Durfde geen kant op, leek.
“Kom dan!” probeerde Brrrr tevergeefs ’t dier aan de kant te lokken. ’t Keek ons aan alsof we buitenaardse wezens waren, hetgeen de bereidheid om uit ’t koude water te komen bepaald niet vergrootte.
“Ik bel de dierenambulance.” zei ik. “Dat beest moet geholpen worden.” Ik pakte m’n toestel.
“Laat maar.” zei ’n onbekende man die plots verscheen. Hij droeg ’n bril met roze getinte glazen. In z’n handen had ie ’n hondenriem. “Dit is Google.” verklaarde hij. “Hij houdt ervan in ’t water te zitten.”
[Google gaf blijk van herkenning door flink met z’n staart te kwispelen. Maar vooralsnog vertikte hij ’t om op ’t droge te komen. Ik borg de telefoon maar weer op.]
Plaats een reactie