Verrot

Afwisseling is de ware specerij des levens, en geeft het leven geur en smaak. William Cowper (1731-1800)

’n Onaan­zien­lijk plastic zakje viste ik inenen uit m’n tas. D’r zat ’n on­duide­lijke smur­rie in, ’n bruin-groene drab. De aan­blik maakte me blij dat ’t zakje gesloten was.

Wat was ’t?

Ik piekerde mezelf ’n aantal weken terug en kwam toen uit in Woerden waar ik ’n over­dadige lunch had ge­noten. De avond ervoor had ik Brrrr moeten beloven ’n paar prui­men mee te nemen, omdat ze anders niet meer goed zouden blijven. Braaf had ik ’m gehoor­zaamd en ’n paar in ’n zakje gedaan.

Voor onder­weg.

[Maar onderweg was d’r niks meer van gekomen en na de lunch taalde ik d’r niet meer na. En nu had de vergankelijkheid ’t leven ingehaald. Wat ik al zei: blij dat ’t zakje gesloten was.]