Er zat een Fransman in de trein.
Dat werd eigenlijk vooral duidelijk door de vrouw tegenover hem, die een uitgebreide éénrichtingsconversatie in het Frans met hem voerde – voorwaar niet haar moederstaal, overigens. De mijne ook niet, laat dat gezegd zijn. Maar daar gaat het niet om.
Af en toe reageerde de man door lichtelijk geërgerd te gebaren en iets zachts en knorrigs te zeggen. In het Frans, dacht ik ook. Maar dat kon ik niet verstaan – te zacht. Bij nader inzien wist ik geeneens zeker of het wel Frans was, maar zo klonk het in elk geval voor mij. En daar gaat het om.
Hij heeft het duidelijk niet naar zijn zin, meende ik. Ik keek de man nog even aan.
Maar hij heeft wel een Tom Ford-bril, zag ik.
[Het leven mag nog zo beroerd lijken – met de juiste accessoires valt er altijd nog wel iets van te maken.]
Geef een reactie op Bas Reactie annuleren