Blij stapte de dame met het grijze haar en de rode neus de wachtkamer van mijn mondhygiëniste in.
“Hé, hallo René.” zei ze. “Wat leuk jou ook es ergens anders tegen te komen.” Mijn identificatiesysteem schoot prompt in de stress. Ook es ergens anders? Ik had geen idee waar ik deze vrouw überhaupt tegen zou moeten komen.
“Alles nog hetzelfde?” vroeg ze. Het klonk alsof ik ja moest antwoorden. Ik slikte mijn aarzeling in.
“Ja.” murmelde ik. “Alles nog precies zo.”
“Mooi.” zei ze.
De mondhygiëniste kwam de wachtkamer in.
“O, René, je bent er al.” zei ze. “Je kunt meteen meekomen.”
[Ik zombiede achter haar aan. Als ik omkeek knikte de vrouw met het grijze haar en de rode neus me vriendelijk gedag. Ik knikte terug.]
Plaats een reactie