Kinderspel

In het kinderlijk spel ligt vaak een diepe betekenis. Friedrich von Schiller (1759-1805)

Hoe heet zo’n ding eigenlijk, in de wandelwagen? Is dat nog een baby of toch een peuter? Of hoort het tot een onderklasse waarvan ik nog nooit gehoord heb?

Nou goed, dat dus liet z’n speen vallen. Met opzet, volgens mij. Op de markt. Brrrr waarschuwde de vrouw achter het schuivertje.

“Mevrouw!” riep hij. Intussen was ik zo voorkomend om het afgelebberde stukje plastic van de grond op te rapen. Ik moest alleen nog even zoeken naar het onbezoedelde deel. De vrouw zag me aarzelen.

“Het geeft niks, hoor.” spoorde ze me aan. “Hij moet toch in de vaatwasser.

Ik had de fopzuiger inmiddels met twee vingers beet, stond op en gaf het aan de vrouw.

“Persoonlijk, mevrouw,” zei ik afgemeten, “Had ik vooral mijn eigen hygiëne op het oog.” Ik knikte haar goedendag. “Mevrouw.”

[Het kind had de hele situatie ondertussen geamuseerd bekeken. Gunst, hoe heet nou zoiets?]