|
Over dik gesproken: de vrouw die passeerde was prominent lid van die klasse. Daarbij had ze ook nog es gigantische prammen. Die overvloed aan vlees werd gecompenseerd door een gebrek aan gêne, getuige het nauwsluitende t-shirt dat om het lijf was getrokken.
Tot zover niks aan de hand.
Maar op het t-shirt stond een tekst. Letters. Woorden.
En woorden moet ik lezen. Ik ben daar heel eigenaardig in. Elk briefje aan een deur, elke aankondiging aan een paal, elke mededeling ergens vlug opgeschreven heeft mijn onverdeelde aandacht. Ik moet lezen.
Dus ook de tekst op de tieten.
“Hoi.” zei de jongen aan haar zijde in een zwakke poging mijn aandacht van haar memmen af te leiden.
“Hoi.” antwoordde ik beleefd en concentreerde me verder op de hobbelende en wiebelende letters.
[Leggings, naveltruitjes — ik vind het allemaal best. Maar het zou bij wet verboden moeten worden dat dikke vrouwen woorden dragen. Ik krijg er hoofdpijn van.]
Geef een reactie op Kim Reactie annuleren