Plotseling scheurde de hemel open. Een moment later kwam de regen met bakken gelijk naar beneden.
Mensen vloden alle kanten op, op zoek naar een schuilplaats. Te midden van deze baaierd kwam Overbuurjongen aangefietst.
Hij was de rust zelve, onaangedaan door het natuurgeweld. De buien schenen hem te ontzien. Zijn krullen dansten als altoos, zijn gladde gezicht werd door geen waterdruppel bezoedeld. Alsof een onzichtbaar regenscherm hem voor de stortbui behoedde.
In alle kalmte stapte hij af en joeg zijn sleutel in het hek van zijn woning. Hij keek nog even omhoog, naar de dreigende luchten, en glimlachte.
[Schoonheid is niet alleen een gave. Het is ook een houding.]
Geef een reactie op Jaartal Reactie annuleren