Bij de groenteafdeling stond Hannie met een bos wortelen in de hand.
Lesbische Hannie met een bos wortels. Het was bijna te makkelijk. Ik had een moment kunnen nadenken, maar in plaats daarvan liet ik zonder aarzeling mijn ordinaire kant vrij.
“Feestje vanavond?” zei ik, misschien net iets te hard, tegen haar, dat potje met worteltjes. Lachen!
Toen draaide Hannie zich om en keek me verbijsterd aan. Want het was Hannie niet. Ik keek met een guitige grimas in de ogen van een wildvreemde vrouw.
[Een eeuwigheid heb ik gewacht tot de aarde me zou opslokken. En al die tijd voelde ik die stompzinnige grijns van me op mijn gezicht branden. Toen ik weer bij zinnen kwam ben ik de supermarkt uitgerend.]
Mowl 
Plaats een reactie