|
Mijn navigatiesysteem kreeg geen signaal en kon me niet vertellen waar ik heen moest lopen.
Dit moet ik misschien even toelichten.
Zoals je kunt weten heb ik het oriëntatievermogen van een platgeslagen vlieg. Ik verdwaal nog op mijn eigen wc. Ik strooi broodkruimels als ik ’s avonds naar bed ga. Om je een idee te geven.
Toen ik onlangs in een mij niet echt onbekend stadje naar een plek toe moest die op de plattegrond in een rechte lijn tegenover het station stond aangegeven – fluitje van een cent, nietwaar? – en ik toch nog de weg kwijt wist te raken, besloot ik subiet en onherroepelijk tot de aanschaf van zo’n handige module voor op mijn mobiele telefoon waardoor ik alleen maar de aanwijzingen van een vriendelijk klinkende meneer (de mevrouw heb ik uiteraard meteen uitgeschakeld; vrouwen kunnen immers niet kaartlezen) hoef na te volgen om zonder moeite mijn bestemming te bereiken.
Maar dan moet het ding het wel doen. De melding “Geen signaal” in het beeldscherm was genoeg reden om in een lichte maar serieuze paniektoestand te schieten.
[Ik heb nu geleerd dat ik niet te lang onder bepaalde viaducten moet staan om er een foto van te maken en dat, als ik dat toch doe, ik gewoon door moet lopen tot ik er onder vandaan ben.]
Plaats een reactie