 |
|
Ze waren er veel, gisteren in de schouwburg, van die cultuurbewuste mannen, met hippe outfit en trendy brillen, die heel pedant met het veel te dure programmaboekje en een glas champagne door de gangen van het theater paraderen om zich door de andere bezoekers te laten bekijken.
Op iets te luide toon bespreken ze met mekaar de ingenieuze choreografie en de geraffineerde stijl van de hedendaagse flamenco en – natuurlijk! – de uitermate getalenteerde dansers.
Getalenteerd.
Ik vind ze vooral lekker om naar te kijken.
[Ik heb me wat onrustig op de stoel heen en weer zitten schuiven, gisterenavond. Als een kind in een snoepjeswinkel dat nergens aan mag komen. Het leven is lijden.]
Mowl 
Plaats een reactie