|
Even kreeg ik een sombere gedachte.
“Eigenlijk is een groot deel van die vriendelijkheid alleen op onze centen gebaseerd.” lichtte ik Brrrr toe.
We hadden net vastgesteld dat de mensen in winkels en restaurants vaak erg aardig tegen ons zijn. Zo aardig, dat we nu zelfs een cadeautje gingen kopen voor die vertrekkende medewerkster ((Marie-Claire, heet ze)) van ons lievelingsrestaurant.
“Kijk,” verduidelijkte ik, “Als we geen cent te makken hadden, waren we nooit naar dat restaurant gegaan en hadden we haar nooit ontmoet. En als ze straks is verhuisd is de vriendschappelijkheid voorbij.”
Ik keek in de lucht.
“Deze relatie is dunner dan vloeipapier.” besloot ik.
Intussen waren we het warenhuis ingelopen, waar we een aardigheidje voor de serveerster zouden kopen. We werden enthousiast door de verkoopsters begroet.
“We hadden het net over jullie.” jubelden ze. “Kijk es wat we binnen hebben gekregen.”
En we zagen een stapel doosjes met huidproducten van mijn lievelingsmerk.
“Hier.” zei de ene, terwijl ze een doosje in mijn handen stopte. “Neem mee. Die vind jij toch zo lekker?”
[Het is allemaal doorzichtige manipulatie met als enig doel ons aan te zetten om zoveel mogelijk in het desbetreffende bedrijf af te nemen. We weten het. Maar hoe krijgen we anders vriendjes?]
Plaats een reactie