Klaarwakker

Een schrijver leeft niet en beleeft niets, hij heeft altijd een boek in voorbereiding. Jeroen Brouwers (1940)

“Waar moet ik het morgen over hebben?” mijmerde ik in bed.

Voor het goede beeld: we hielden siësta. We houden graag siësta, als het even kan – het breekt de dag in tweeën, zodat je er dubbel zoveel aan hebt.

Op klaarlichte dag, kijkend naar rustig bewegende witte gordijnen, met Baps zacht zingend op de achtergrond. Even de ogen luiken.

Maar jullie zitten, zo niet in mijn gedachten, wel altijd in mijn hart. En ik leef voor jullie – dat is mijn opdracht, ook, nee: zelfs tijdens de siësta.

“Schrijf over wat je hebt gegeten.” gaapte Brrrr. “Of zoiets.”

“Getsie.” reageerde ik, “Denk je dat ik zo’n schrijver ben?”

“Geen idee.” mompelde hij. Zijn stem verried dat hij op het punt stond in slaap te vallen. Ik vouwde mijn handen achter mijn hoofd en probeerde iets te bedenken.

Maar er kwam niets.

[Mijn middagrust is verloren gegaan. Het is maar dat jullie het weten.]