|
Ik dacht nog: laat ik es een keertje niks zeggen. Kijken of ze er toch nog aan denken. Maar mooi niet: ze – jullie dus – hebben nergens aan gedacht.
Gisteren was Brrrr jarig. En hij heeft van niemand een felicitatie gehad. Zo. Hoe voelt dat?
Het is niet dat jullie dit niet konden weten hoor: vanaf de start van Mowl heb ik jullie d’r elke keer weer van op de hoogte gebracht dat Brrrr verjaarde. Kijk maar in 2003, 2004 en 2005.
Goed, ik weet wel dat ie altoos zegt dat ie d’r niks aan doet en dat ie verjaardagen onzin vindt. Maar gisteren wist ie niet hoe snel ie bij de brievenbus moest komen toen ie het klepje hoorde dichtvallen.
Gelukkig lag daar een kaart, van familie van hem, die ie verwachtingsvol ontvouwde en las. En nog es. En nog een keer. Het was een hartverwarmend en sneu aanblik tegelijk.
En dan is ie nog ziek ook. De arme jongen. Ellendig en vergeten. Ik heb zo met ‘m te doen.
Om nou ervoor te zorgen dat dit niet nog es gebeurd, moet je het misschien ergens opschrijven: 5 april – Brrrr jarig.
[En als je toch bezig bent: zet dan meteen een sterretje bij 24 augustus. Dat is mijn verjaardag. Natuurlijk sta ik boven zoiets profaans als een verjaardag. Maar ik zou mij toch maar niet vergeten.]
Plaats een reactie