 |
|
Ondanks mijn broze staat van gezondheid, ben ik een groot deel van de dag in het te koude en tochtige halletje van Mowl te vinden. En daar wacht ik.
Het is allemaal de schuld van matijn. Eerst laat ie me verslaafd raken aan de cursus Twents door de oma van matijn en dan sluit ie het nog es af met een heus examen.
Katinhetbakkie, dacht ik. Dat diploma is binnen. Dus maakte ik met een enorme nonchalance de allerlaatste opdracht. En daarna was het wachten.
Op het diploma.
En overal valt ie al op de deurmat, heb ik gelezen. Maar d’r valt niks bij ons. Ja, rekeningen. En reclame.
Dus ik vind het langzamerhand een hele stomme bedoening, die nepcursus met dat nepexamen.
En die matijn is ook nep.
[Tenzij er alsnog een envelop op de deurmat valt, vandaag, natuurlijk. Dan hou ik weer ontiegelijk van die rakker. Die deugniet.]
Natuurlijk had ik m’n diploma allang binnen. Maar toen was dit stukje al geschreven. En dan kon ik doen alsof het een éénaprilgrap is. Ha.
Mowl 
Plaats een reactie