|
“Kom, we gaan naar buiten.” zei Brrrr, “Een frisse neus halen.”
“Ja maar – ik ben ziek.” zei ik.
Want zo ben ik, hè: als je ziek bent hoor je in bed uit te zieken. Anders ben je een aansteller, een nepperd. Als je naar buiten kunt, kun je ook werken.
“Doe normaal.” zei Brrrr. “Opschieten. Douchen. Aankleden. Kom op.”
Ik gehoorzaamde. Even later stond ik te genieten van de warme waterstralen. Tot mijn grote tegenzin knapte ik ervan op. Toen ik even later schone kleren aanhad wist ik bijna niet meer waarom ik me ziek had gemeld.
Ik kreeg er de pest in.
“Heb je nu je zin?” mopperde ik. “Nu ga ik me nog schuldig voelen, ook.”
[Gelukkig werd deze zin onderbroken door een enorme hoestbui. Piepend en naar adem snakkend viel ik half op de grond. Gelukkig. Ik was nog steeds niet lekker.]
Plaats een reactie