Niemand keert terug van een lange reis zoals hij vertrokken is.
Graham Greene (1904-1991)
Brrrr had de twee dozen voorop zijn fiets bevestigd. Terwijl hij de deur afsloot, landde een lieveheersbeestje op een rand. Toen de fiets in beweging werd gezet, bleef het zitten.
Als het haren had gehad, hadden ze langs zijn hoofd gewapperd. Nu hield het insect zich vast aan het karton, terwijl de wind langs zijn gestroomlijnde lijfje waaide. Het dier was op reis en het lot zou bepalen waar het zou eindigen. De dozen en de fiets waren op het juiste moment gekomen. De kleine gevlekte eenheid had die hele ochtend al een onbestemd, ontevreden gevoel gehad. Hij wilde iets anders. Iets heel anders.
En nu zag hij opeens de wereld langs zich heen trekken, terwijl hij zich steeds steviger moest beethouden. De reis ging door straten, tot uiteindelijk de stad verlaten werd. Het oliebeestje vond alles reuzespannend. Ademloos – voor zover dat begrip van toepassing is op een kever – wachtte het op wat komen ging. De wereld lag aan zijn voeten, de toekomst was open!
[Het uiteindelijke doel van de trip was net over de brug. Bij een blauw-geel woonwarenhuis stopt de fiets. Het lieveheersbeestje opende zijn rugschild en liet zich meenemen door de wind.]
Geef een reactie op Anne Reactie annuleren