Hij die slaapt is onbereikbaar; hij die droomt bezit het onbereikbare.
Marnix Gijsen (1899-1984)
In diepe stilte hebben we vannacht afscheid genomen van onze oude slaapkamer. De komende nacht zullen we doorbrengen in het nieuwe, voor de nachtrust bestemde vertrek.
Het mag zijn, dat we ons in het Twaalfjarig Bestand bevinden, het betekent niet dat de werkzaamheden aan het huis stilliggen. Verre van dat.
De tijdelijke afwezigheid van het bouwvolk is door ons aangegrepen om te verven en te poetsen. Nou ja – te laten verven en poetsen. De ouders van Brrrr zijn zo onuitsprekelijk goed geweest de laatste dagen op te offeren om onze badkamer te kuisen, de wanden te schilderen, de kelder te ordenen en de slaapkamer in orde te brengen. Onze dank is groot – en eerlijk gezegd onze schaamte diep: wij hadden deze onplezierige werkzaamheden ook zelf kunnen doen. Wij sussen ons geweten met de kennis dat we het nooit zo mooi en zo goed voor elkaar hadden kunnen krijgen. Bovendien hebben mijn schoonouders met alle liefde zelf aangeboden dagelijks de reis naar Arnhem te maken.
Hoe het ook zij: de muren zijn gewit, de vloer gelakt. De kroonluchter is opgehangen en de gordijnen zijn bevestigd. Vandaag kan het bed verhuizen. Vannacht slapen we onder schone lakens in een nieuwe kamer. Geen katten die onze nachtrust gaan verstoren. Wij gaan slapen.
[Bij voorbaat mijn verontschuldigingen dus, wanneer ik morgen wat later ben. Het kan goed zijn, dat ik helemaal verstek laat gaan. Ik heb wel wat beters te doen.]
Mowl 
Plaats een reactie