Boven mijn hoofd gakken de ganzen. Onduidelijk is of ze komen of gaan.
-Hè ja, laten we het weer es over het weer hebben!
Nou, ik wil niet zeuren, maar de natuur lijkt toch wel flink in de war. Vroeger —
-Daar gaan we weer…
Vroeger (en je moet niet zo brutaal zijn, jongmens!) waren de winters koud en de zomers warm. En daar tussendoor kon je wennen aan de overgang van het ene naar het andere seizoen. Het voorjaar was zacht en de herfst buiig. Maar deze lente?
-Nou?
Nou, een paar mooie dagen en daarna zakt het kwik weer tot een bedroevend niveau. En het regent almaar. Kijk nou es in de bossen! De bladeren zijn bruin en de paddestoelen kruipen weer overal op! Da’s toch niet normaal! Ik zeg je: de natuur is ernstig in de war.
-Eigen schuld.
Hè?
-Jij helpt het verhaal de wereld in dat het in drie maanden allemaal voorbij is. Zou ik ook nog even alles uit de kast halen.
[Mmm. Ik word wel èrg serieus genomen.]
Geef een reactie op rozebeer Reactie annuleren