Mowl

Als ik niet leef, ga ik dood.


Zinloos

Beoordeel een kunstwerk nooit naar zijn gebreken. Washington Allston

De woorden die ze wilde spreken reeg ze zorgvuldig aan strengen aaneen in haar hoofd, maar voor ze voorbij het verhemelte waren, vervlogen ze nog in de mond. Moeder was bekommerd en geërgerd, maar meer dan dat begaan met mij, die getuige was van haar ongemak.

Het was al vaker voorgekomen en dan vanzelf voorbij gegaan. Ik pakte haar hand.

“Je hoeft je niet te schamen,” probeerde ik, “tenminste niet voor mij. Ik weet dat dit gebeurt, zo nu en dan.”

Haar gezicht werd er niet geluwder van, zag ik, als ze zich probeerde te verbijten.

Ze was nog maar pas van kop tot teen onderzocht en het enige advies dat ze had meegekregen was meer water drinken. Dat deed ze nu ook keurig, dus er zou geen reden mogen zijn voor welke beperking dan ook.

Ik deed er het zwijgen toe en omhelsde haar. Gebaren spraken meer dan woorden.

Plaats een reactie

Ontdek meer van Mowl

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Lees verder

Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag