Huiswaarts

De mensen hebben slechts weinig begrip van wat eenzaamheid is, en hoeverre deze zich uitstrekt. Want een menigte is geen gezelschap; en gezichten zijn slechts een galerij schilderijen; en een gesprek is slechts een rinkelend cimbaal, waar de liefde ontbreekt. Francis Bacon

Het licht in de nacht is vaak geel, dacht ik, terwijl de straatlantarens voorbijscheerden.

“Hij had me nog een mailtje gestuurd,” zei de chauffeur, “Ik had het wel gecheckt, die ochtend, maar ik had haast en zou het ’s avonds wel bekijken.”

Het asfalt voor ons was duister. De markeringsstrepen gleden onder ons langs. Onduidelijke muziek kwam uit de radio.

Het geluid in de nacht is vaak gesmoord, dacht ik.

“Een uur later had hij zich voor de trein gegooid,” zei hij, “maar dat hoorde ik pas toen ik thuiskwam.”

Hij klemde zijn vuisten om het stuur. Hij haalde zijn neus op en drukte op het gaspedaal, maar hield zich in.

“Als ik zijn bericht gelezen had, in de morgen, had ik hem nog kunnen tegenhouden,” zei hij.

We zwegen allebei. We waren nog een klein uur van huis af.

De tranen in de nacht zijn vaak eenzaam, dacht ik.