“Wat een mooie kleurtjes.” vond de man. “Mag ik er twee meenemen?” Hij wachtte niet op een antwoord, maar pakte er meteen maar drie, zag ik. En daarna ook nog wat foldertjes die er naast lagen.
“Ik hou van mooie kleurtjes.” zei hij, terwijl hij steeds meer vouwbladen meepakte. Zodra zijn handen vol waren, stopte hij de brochures in zijn schoudertas.
“In het ziekenhuis hebben ze ook foldertjes.” vertelde hij, nieuwe flyers pakkend, “maar die hebben niet van zulke mooie kleurtjes.”
Hij bekeek de papieren in zijn handen.
“Ik denk dat ik ze ga weggeven.” bedacht hij. “Aan mensen die ze nodig hebben.”
Hij knikte en wilde weggaan. Dan kwam er een frons op zijn gezicht.
“Er gaat bijna niemand meer naar Beieren.” zei hij dan. “Dat is toch best vreemd, hè.”
Daarna stopte hij de rest in zijn schoudertas en knikte nog eens.
“Vreemd.” herhaalde hij bij de draaideur.
Mowl 
Plaats een reactie