Vocht

Toen God de mens schiep naar zijn evenbeeld en gelijkenis pleegde hij plagiaat van de slechtste soort. Bertus Aafjes

“Eigenlijk ben ik altijd heel slank geweest,” zei de vrouw met het uitwaaierende golfhaar. Ze was klein van stuk, maar forser dan haar inleiding deed vermoeden. Het strakke tricot jurkje met goudkleurige biesjes betoonde haar onbedoelde ontwikkeling. Ze trok de opgekropen zoom naar beneden, tot even boven haar knie.

“Het komt door de spuiten.” zei ze. “Die houden vocht vast. Er is vroeger een hersencel ontploft, weet je.” Ze wees naar haar hoofd. “En toen moest ik pillen slikken, tot die fabriek dichtging en ik spuiten kreeg. In mijn kont, maar dat had je al gezien, zeker.” Ze lachte voluit.

“Nou ja, ze hebben toen gedemonstreerd tot de fabriek weer openging en nu krijg ik weer pillen.” Ze bekeek haar boezem. “Maar intussen is mijn lijf kapot gemaakt.” zei ze terwijl ze haar borsten schikte.

“Het is gelukkig geen vet.” zei ze. “Dat had ik er nooit van af gekregen.”