“We moeten eens praten, Léon.” zei het meisje. “Nee, laat me even – ik heb dit al een tijdje voorbereid; je moet me nu even niet onderbreken.”
De jongen, die vooreerst had willen reageren, zakte achterover, na de duidelijke maning.
“We gaan nu al een tijd met elkaar en op zich voelt alles goed,” ging het meisje door. “Maar ik heb soms het idee dat het allemaal van mijn kant moet komen. Dat jij, hoe moet ik het zeggen, het allemaal wel best vindt.”
Ze zuchtte diep. Haar hand op de hand van de jongen duidde hem stil te zijn. De demping maakte hem onrustig.
“Soms voel ik me best wel eenzaam in onze relatie. Alsof ik er helemaal alleen voor sta. En dat jij – Jezus man, zeg het dan als je wat moet zeggen!”
Het meisje trok haar handen weg. De jongen kuchte eerst.
“Wie is Léon?” vroeg hij dan.
Mowl 
Plaats een reactie