Ars longa

Blijf uit je bed, blijf actief, eet rijst en vis – en uiteindelijk sterf je! Marlon Brando

Niet dat het per se nodig was, maar toch lagen er informerende brochures op plankjes tegen de muren naast de kunstwerken in de tijdelijke expositieruimte. Zo wist men meer van wat men zag, zolang de glazen wijn en de andere bezoekers dat toelieten, tenminste.

Een tweetal gasten was mogelijk uitgesproken met elkaar of kende geen van de andere genodigden en kwam daar staan waar ik zojuist een vouwblad aan het doorkijken was. De man van het stel bevoelde het plankje waar het op lag, waarbij de vrouw hem stilletjes aanmoedigde.

“Bent u misschien kunstenaars?” vroeg ik toen de man op enig moment de onderkant ging bekijken. Hij rechtte meteen zijn rug en keek naar de vrouw. Die hielp hem niet maar glimlachte vooral. Een poos.

“Kom.” dirigeerde ze tenslotte de man. Ze draaide zich om en koerste hoogbeens naar de uitgang om te vertrekken. De man volgde haar in slagzij.

Kunstenaars, wist ik nu zeker.