G

Er zijn geen droomprinsen of -prinsessen, alleen heel kwetsbare mensen. Jan van den Berghe

“Hey.” zei G toen ik naast ‘m op ’t hoofdeinde van z’n bed ging zitten. De thermostaat moest ie op tropisch hebben gedraaid. Ondanks de hoge temperatuur had ie ’t zichtbaar koud.

“Hoe is ‘t?” vroeg ik. Ik wist ’t antwoord natuurlijk al.

“Kut man.” antwoordde G. “Ik ben aan ’t afkicken.”

“Goed zo.” knikte ik. G kuchte en snoof.

“Wil jij misschien nog wat spul voor me halen?” vroeg ie dan. “Achter ’t station.”

“Maar ik dacht dat je afkickte?” fronste ik.

“Ik minder alvast. Okee man?” zei G.

“Nee.” schudde ik m’n hoofd. “Dat ga ik echt niet doen. Sorry.”

“Okee man.” zei G. “Kom je even tegen me aan liggen?”

“Sorry.” loog ik. “Ik moet echt weg.”

“Okee man.” zei G. Hij trok z’n dekentje nog wat verder over z’n schouders.