Zadelpijn

De vrouw aan de andere kant van de lijn hield zich even stil. Ik hoorde dat ze probeerde niet te lachen.

Ik had de verzekeringsmaatschappij gebeld omdat ik geconfronteerd was met diefstal. ’n Heel bizarre ontvreemding, als je ’t mij vraagt. Toen ik vroeg in de middag terugkeerde van m’n bezoek en naar de stalling liep om m’n fiets te pakken, ontdekte ik ‘t: m’n fietszadel was weg. Alleen ’t buisje waarop die ooit es was vastgeschroefd stak als ’n zielig licht piemeltje uit ’t stoere, zwarte frame.

Ik moet daar enkele momenten in totale verbijstering hebben gestaan voordat ik weer met m’n ogen durfde te knipperen. Verward keek ik om me heen. Misschien had iemand ’n grap met me uitgehaald.

Verrek, dacht ik toen ik ’t zadelhoesje in de fietsbak zag liggen.

“U wordt teruggebeld.” zei ’t meisje van de verzekeringsmaatschappij. “Kan ik alvast noteren wat de schade is?”

Dus.