|
’n Man met ’n baard, die ik vroeger ’n gastarbeider zou hebben genoemd, kwam op me toegelopen toen ik op ’t bankje voor de winkel van Brrrr zat. Hij gaf me ’n hand en zei iets onverstaanbaars.
“Waar woon je?” vroeg ie daarna.
“Waarom?” wilde ik eerst weten.
“Geef me je adres.” verraste die me.
“Wat?” grinnikte ik.
“Jij bent knap.” zeidie. “’n Hele knappe jongen.” Ik moest hardop lachen.
“O sorry.” zei ik, geschrokken van m’n lompheid — maar de man leek zich d’r niks van aan te trekken.
“Is dat jouw winkel?” veranderde die ineens ’t onderwerp.
“Van m’n man.” zei ik.
“Man?” zei de man. “Je vriend?” Ik knikte. De man met de baard stak glimlachend z’n duim op.
[“Goed.” zeidie. “Heel goed.” Hij schudde weer m’n hand en liep verder.]
Plaats een reactie