Ge-not

Wie de dood zaait
zal het kruis oogsten. Paul Kiks

Priemend met zijn wijsvinger kwam collega J op me af. Razendsnel scande ik mijn meest recente faux pas. Maar dat bleek niet nodig.

“Ik heb je gezien!” zei hij breed grijnzend. “Op televisie!” Ik probeerde geeneens mijn zelfgenoegzame glimlach te onderdrukken.

“Dat kan.” duldde ik. “Op de regionale zender.” Collega J haalde onverschillig zijn schouder op.

“Ik weet niet op welke zender.” deed hij.

“De regionale.” herhaalde ik.

“Het was ook maar in een flits, dat ik je zag.” zei collega J. Ik trok mijn wenkbrauwen omhoog.

“Flits?” zei ik. “Het duurde anders wel drie minuten en zevenenveertig seconden.” Ik besloot hem nog een tip te geven. “Je kunt het nog terugkijken op internet.” Collega J maakte een wegwerpgebaar.

“Nah.” wuifde hij. “Ik zap altijd gelijk weg van die goedkope troep.”

[Hij beende weg. Ik ontdekte dat mijn mond open stond.]