Aan de lopende band

Ruzie: één van de kurken waarop het huwelijksgeluk drijft. George R. Bach (1914-1986)

’t Meisje van de kassa keek met grote ogen en vergat even dat ze ’t meisje van de kassa was en dingen moest doen die andere meisjes van de kassa in het gemeen doen.

“Afblijven!” had Brrrr me toegebeten en ik was dociel afgedropen, terwijl ’t meisje van de kassa, zoals gezegd, verbijsterd toekeek. Brrrr pakte rustig z’n boodschappen van de band in z’n tas. Ik zag de reactie van ’t meisje van de kassa en realiseerde me wat ze moest denken.

“Hij zit niet zo best in z’n vel, vandaag.” smoesde ik tegen ’t meisje van de kassa. Dat knikte langzaam voor ze weer de rest van de boodschappen begon te scannen. Al die tijd hield ze wel ’n argwanend oog op Brrrr gericht. Ik genoot stil.

[“Zou ze denken dat we ruzieden?” vroeg Brrrr eenmaal buiten.]