|
Brrrr vertrok z’n gezicht.
“Ik heb aandrang.” zeidie tegen m’n vragende blik. “Laten we doorlopen.”
We versnelden onze pas en haastten ons naar ’t station, waar we de vorige dag onze fietsen hadden gestald. Illegaal gestald, moet ik daarbij zeggen, want we hadden ze neergezet op ’n plek waar dat vanwege de verbouwing van ’t station eigenlijk niet was toegestaan. Maar, och, soms ben je wel es wat minder voorzichtig.
Aan Brrrrs gezicht te zien en te horen aan diens gesmoorde geluidjes begon ie ’t flink moeilijk te krijgen.
“Zullen we anders teruglopen naar huis?” stelde ik voor. Vastberaden schudde die z’n hoofd.
“Dat duurt me te lang.” zeidie. “We pakken de fiets, dan zijn we sneller.” Hij zette d’r nog ’n tandje bij. ’n Minuutje later waren we op de plek waar we daags ervoor onze fietsen hadden achtergelaten.
“O shit.” zei Brrrr.
[Ze waren verdwenen. Net als de aandrang van Brrrr, overigens.]
Plaats een reactie