Streetwise

Wie de schoen aan wil trekken, passe zich aan. Remco Campert (1929)

‘m Stoere man met ’n tweedagenbaard sprak ‘m aan, midden op ’n drukke winkelstraat in de stad. Hij wees naar de tas van Brrrr.

“Nice one.” zeidie. “Where did you buy it?” Brrrr keek me hulpvragend aan. Zomaar ineens Engels moeten praten is niet z’n ding. En ik doe net alsof ’t geen probleem is.

“On the flea-market.” sprong ik bij. Ik had daarmee ook z’n aandacht getrokken. Hij bekeek ons allebei nauwkeurig, z’n ogen licht toegeknepen. Z’n blik ging van onze schoenen langzaam naar boven.

“Are you two rockaBilly?” vroeg ie toen. Ik zag in m’n ooghoek ’n steeds wanhopiger kijkend gezicht.

“Right.” zei ik. “I rock and he’s a Brrrr.”

[Tweedagenbaard lachte en klopte me op de schouder. “Nice one.” zeidie.]