Hip To Be Square

Als je niet verandert wordt een beweging een standbeeld. Tony Blair (1953)

“Wist je ’t heel hip is tegenwoordig om mank te lopen?” zei Brrrr. “Zo met één voet iets naar binnen gedraaid.”

“Hoe kom je daar nu bij?” reageerde ik verbaasd.

“Op m’n werk.” zeidie. “Veel moeders met jeugd. Die vertellen me dat.”

“Wat raar.” vond ik. Toch keek ik vanaf dat moment anders naar de jonge mensen die ons passeerden.

“Daar heb je d’r één.” wees Brrrr. Hij had gelijk: daar strompelde ’n modern uitziende jongen langs. Ik zocht nu nog nauwlettender. Maar Brrrr was alweer sneller.

“Kijk.” zeidie. ’n Meisje was helemaal van deze tijd met haar malle loopje. Toen kreeg ik iemand in ’t vizier.

“Daar, daar!” joelde ik. “Die is wel héél blits!” Brrrr keek me aan.

“Die heeft Duchenne.” zeidie zachtjes.

[Met zoveel gehandicapten in de stad weet je haast niet meer wie hip is.]