Feest!

Niets is zo gewoontjes als de wens om opmerkelijk te zijn. Oliver Wendell Holmes, ca. 1930. Oliver Wendell Holmes (1841-1935)

“Bitterballen dus.” zuchtte Roald. Hij sloeg z’n notitieblok dicht en keek ons beledigd aan.

Voor ons feestje, vandaag, hadden we ‘m gevraagd om de smaakzinnen te prikkelen. Dat was helemaal geen probleem.

“Ik heb ’n hele mooie tonijn gekocht.” zeidie. “En ’n wilde zalm en fantastische kabeljauw. Daar ga ik iets heel lekkers van maken.” Hij was d’r zelf erg enthousiast van geworden, zag ik. Toch was ’t niet helemaal wat we wilden. Dat zei ik dus ook.

“Heel mooi.” zei ik. “Maar ik wil meer.”

“Ja.” zei Brrrr. “Iets wat ze niet van je verwachten.”

“Iets basaals.” zei ik. “Iets banaals, misschien.”

“Bitterballen?” had ie gelachen. We keken mekaar aan, Brrrr en ik.

“Ja.” zeiden we samen. Roald keek verbijsterd.

[Wat dat betreft kan ’t feestje niet meer stuk. Mmm, bitterballen.]