Op het kerkhof stond een doodgraver geleund tegen een schop. De man – gegroefd gebruind gezicht, blauwe overall en dito pet – veegde zijn bezweet voorhoofd af met een zakdoek.
“Weet u wat het is, meneer?” vroeg hij zonder aanleiding of afwachting. “De mensen houwen geen rekening meer met mekaar. Kijk mij nou.” Hij ging even half rechtop staan om daarna meteen weer voorover te buigen.
“Vanmorgen ben ik hiermee begonnen.” – hij knikte zo’n beetje naar het gat in de grond achter hem – “Lekker op tijd, zodat ik nog wat aan de dag had. Wat denk je: is de begrafenis pas om half vier.” De man snoot zijn neus in de zakdoek die hij nog steeds beet hield.
“Dat betekent dat ik pas na vieren kan gaan delven.” Hij keek op.
“Dat kun je toch niet maken?” zei hij. De man pakte de schop. “Wat ik zeg: ze houwen geen rekening meer met mekaar.”
[Hij zuchtte eens diep en draaide zich om. Dan liep hij terug naar zijn graf.]
Mowl 
Plaats een reactie