Mowl

Als ik niet leef, ga ik dood.


Stefan

stefan
Interview: in de regel gezien een gesprek tussen twee mensen die elkaar nooit eerder hebben gezien, waarbij de een (de interviewer) de andere (de geïnterviewde) vragen stelt die mensen die de geïnterviewde beter kennen hem zo goed als nooit stellen en dikwijls niet eens zouden durven stellen. Willem Frederik Hermans (1921-1995)

Stefan kende Maarten goed.

“Hij is net zo’n vader als m’n vader.” zeidie. “Toen m’n ouders gingen scheiden, wilde m’n moeder dat we goed zouden worden verzorgd als haar iets zou overkomen.”

Hij glimlachte.

“Toen vroeg ze aan m’n broertje en mij waar we dan zouden willen wonen. Daar hoefden we niet te lang over nadenken: bij oma en opa, natuurlijk. ‘Nee,’ zei m’n moeder, ‘die zijn veel te oud‘. Toen keken we mekaar aan en wisten ‘t: we wilden bij Maarten en Peter wonen. Moeder is toen bij ze langsgegaan en heeft ze gevraagd of ze ’t d’r mee eens waren. ‘Natuurlijk.’ zeiden ze meteen.”

Stefan glom.

“Zo had ik van één vader d’r dus ineens drie.”

[“Zonder hen was ik nooit geworden wie ik nu ben.” zeidie.]

  1. Ik denk dat dit de zorg van alle moeders is. Wat met je kind als jij er niet meer bent.
    Tof dat Stefan er zo’n goeie herinnering aan overhoudt.

    {Mowl: beter goed geregeld, zeg ik altijd maar. Om vervolgens af te wachten wie dat gaat doen.}

  2. Je kunt niet vaders genoeg hebben. De mijne is op.

    {Mowl: dat treft, de mijne ook.}

Plaats een reactie

Ontdek meer van Mowl

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Lees verder

Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag