Opgeblazen

Vijftig. Zo langzamerhand komt het putje in zicht. Alex van Warmerdam (1952)

De dag d’rvoor treksteigerden de strakgeblazen heliumballonnen nog gespannen aan hun touwtjes. Nu hingen ze zo’n beetje half en voelden rimpelig aan.

“Toepasselijk.” reageerde Karin toen we haar ’t sneue feestbetoon overhandigden. “Want dat is precies wat d’r gebeurt wanneer je vijftig wordt.” Ze wikkelde de koordjes, minzaam glimlachend, om d’r pols.

“Grappig. Dat zei René ook al.” zei Brrrr. “Au.” Hij keek me geschrokken aan. “Waarom trap je me?”

“Omdat je nog zo jong bent, denk ik.” antwoordde Karin mijn plaats. Ze draaide, nog steeds glimlachend, naar mij. D’r wenkbrauwen gingen polsend omhoog. “Nietwaar René?”

[Ik knikte maar. En was blij dat ik nog geen vijftig ben.]