Groupies

Een ster is een goed acteur, met net dat ietsje méér persoonlijkheid dat naar het publiek overslaat en het tot het laatste filmbeeld blijft boeien. Gregory Peck (1916-2003)

Twee meisjes stonden schroomvallig voor ’t tuinpad van de buren.

“Je zegt niks, hè, hoor je!” waarschuwde ’t meisje met ’t paarse truitje. De ander zweeg.

“Ik ben smoorverliefd.” verzuchtte ’t paarse truitje. “Hij is zo leuk. En knap. ’n Echte filmster.” De ander bleef stil.

“Kom.” zei de ’t paarse truitje. Ze ging voor naar de voordeur van de buren. Met ’n diepe zucht drukte ze op de bel. Dan draaide ze naar de ander. “Maar je zegt niks, hoor!” Ze trok met beide handen d’r truitje strak.

Even later ging de deur open. Buurjongen Ties stond in de opening.

“Hoi.” zei ’t meisje met de lange, donkere haren. “Wil je met ons komen spelen?” Nauwelijks merkbaar was d’r ’n trilling in d’r stem gekomen.

[Hij had al geleerd om niet al te gretig te lijken, dus liet ie de meisjes eerst even buiten wachten. Maar even later rende ’t drietal uitgelaten de straat omhoog.]