|
’t Kabelkastje had zichzelf opnieuw opgestart, maar was niet verder gekomen dan die mededeling op ’t apparaat. Televisiekijken was niet mogelijk.
“Tja.” zei de jongen van de kabelboer door de telefoon. “Dan zal ik u ’n nieuw kastje sturen. Over ’n dag of twee kunt u ’t in huis hebben.”
“Da’s niet zo erg.” zei Brrrr. “Vroeger bestond d’r geen teevee en wist men zich ook te vermaken.” Hij had gelijk en dus gingen we eten. Toch kon ik ’t niet laten om, eenmaal van tafel, nog es op ’n knopje te drukken. Alsof d’r niks aan de hand was sprong ’t toestel aan.
“Tja.” zei de jongen van de kabelboer door de telefoon. “De opdracht voor ’t opsturen van ’t kastje is al onderweg. Ik kan daar helaas niks meer aan doen. U krijgt ’t gewoon thuisbezorgd. Dag meneer.”
[“D’r is weer niks op de buis.” klaagden we die avond als vanouds.]
Geef een reactie op peer Reactie annuleren