Wederkerig

Na ’t zoetste werk is rusten méér dan zoet; na woelige reizen lokt de stille haven. E. du Perron (1899-1940)

Ergens tussen Leeuwarden en Zwolle kwam de gehaktbal van de veerboot naar Holwerd weer naar buiten.

“Eet die dingen dan ook niet.” zei Brrrr mopperig. “Je kunt d’r op wachten.” Ik zei niks, maar pakte m’n notitieboekje.

“Wat doe je nou?” vroeg Brrrr. Ik opende ’t boekje en greep m’n pen.

“Noteren.” zei ik. “Dat van die bal.” Ik dicteerde mezelf hardop. “Voor de volgende reis: geen bootballen meer. En vooraf nagaan dat de Duitse jeugd geen schoolvakantie heeft.”

“Of de Nederlandse.” zei Brrrr. Of de Nederlandse, schreef ik d’rbij.

[Brrrr knikte alsof ie Braaf! wou gaan zeggen. Maar ik had m’n pen nog vast.]