Vleugellam

De vlieg die hij geen kwaad zou kunnen doen, is inmiddels gestorven. Elias Canetti (1905-1994)

“D’r ligt ’n dooie vlieg naast je glas.” waarschuwde Brrrr. Ik schudde m’n hoofd.

“Nee hoor.” zei ik. “Kijk maar.” En met ’n nagel flipte ik ’t beestje op z’n rug. Even bleef ’t liggen. Toen hupte ’t terug op de pootjes en stond weer als de dood zo bewegingsloos.

“Gunst.” deed Brrrr. Ik keek ‘m schuin aan, met opgetrokken wenkbrauwen.

“Hij kan nog meer.” wist ik. Ik pakte ’t glas, nam ’n slok en zette ’t weer neer, pal naast de vlieg. ’t Insect zette gehaast ’n paar stapjes opzij. En stond weer verstijfd. ’n Nieuw gezelschapsspel leek geboren.

[We hebben de tweevleugelige verder met rust gelaten. De volgende ochtend was ie verdwenen.]