Over tijd

Je moet je nooit jonger voordoen dan je al bent. Toon Hermans (1916-2000)

“Ik ben blij dat jij niet meer zo jong bent.” zei Moeder. Dat zei ze omdat a. ik net jarig was geweest (en dus weer ’n jaartje ouder geworden) en b. er de laatste tijd her en der doden en gewonden zijn gevallen onder groepen jongeren. Hoewel ik dat dus al dacht te weten, vroeg ik d’r toch nog naar.

“Hoezo?” vroeg ik. Ze antwoordde — vanzelfsprekend — wat ik al vermoedde.

“Mm.” deed ik. “Je hebt wel gelijk,” zei ik, “alleen…” — ik hoefde m’n zin niet afmaken. Moeder had m’n gedachten al geraden.

“Dat klopt.” zei ze — en ze klonk d’r ’n beetje berustend bij — “Echt jong ben je natuurlijk nooit geweest.”

[’t Was wat ik dacht en had willen zeggen. Maar dat zij ’t zei, m’n eigen Moeder, dat stak.]